Dingen

‘Het zijn maar spullen’, zei mijn moeder vroeger als er iets kapot viel. Een kopje, een bord, een vaasje uit de vensterbank. Ze maakte zich pas zorgen als iemand zich bezeerd had. ‘Heb je je gesneden?’ Toch was het niet zo dat ze niet om spullen gaf. Ze koesterde bijvoorbeeld het servies van mijn oma, dat zorgvuldig was opgesteld achter de glazen deurtjes van de buffetkast. Maar mensen waren belangrijker.

‘Het zijn maar spullen’, probeer ik te denken als er bij ons thuis iets kapot valt. Maar op een of andere manier sneuvelen er altijd dingen waar ik aan gehecht ben. De beker die ik kocht tijdens die ontspannen vakantie in Duitsland. De handgedraaide kom, afkomstig van een pottenbakkerij in Engeland. Of de mok die net toevallig mijn lievelingsmok was geworden omdat ‘ie zo lekker in de hand lag. En dat vind ik dan toch jammer. Er zijn nu eenmaal dingen die een beetje bij mij horen. Waar ik herinneringen aan heb. Die ik mooi vind, ook al ziet niemand anders de schoonheid ervan. Of die ik gekregen heb van iemand die belangrijk voor me is.

Dingen hebben hun betekenis, en ik verbeeld me dat ze ook iets zeggen over wie je bent. Dat maakt het ook zo leuk om voor het eerst bij iemand thuis te komen. Wat hangt er aan de muur? Welke kleuren zijn favoriet? Waar houdt die ander van? In het ziekenhuis kijk ik vaak wat er op een nachtkastje ligt. Staat er een foto, en van wie? Liggen er boeken? Een horloge, of een i-pad? En wat vertellen die spullen over de mens in dat bed? Het is leuk om ernaar te kijken en erover na te denken, maar er is maar één persoon die het kan vertellen. Dat is de eigenaar van de dingen. We weten zelf maar al te goed welke spullen toevallig aan ons zijn blijven plakken en welke dingen we koesteren, omdat ze waardevol voor ons zijn.

Mijn moeder is inmiddels overleden. Ik zie mezelf nog staan voor haar buffetkast, toen we haar huis opruimden. Daar stond het serviesgoed waar ze zo van hield. Mij zei het weinig. Doordat zij er niet meer was, had het z’n betekenis verloren. Het waren ‘maar spullen’ geworden. Toch zocht ik een paar kopjes uit om mee te nemen. Want mijn moeder had gelijk: mensen zijn belangrijker dan spullen. Maar het zijn soms juist de dingen die me eraan herinneren wat mensen voor me betekenen.

Engelien Hulsman, geestelijk verzorger