Duiven in mei
Mei is de maand waarin het voluit voorjaar is geworden.
In tuinen, parken en plantsoenen bloeien kleurrijke planten en bomen.
De natuur tooit zich feestelijk, nodigt uit tot genieten. Alles en iedereen loopt uit.
Op mijn wandelingen in de buurt, in park, bos of polder, is er nog iets wat me treft: al die vogels! Roodborstjes en mezen, merels die al weer wekenlang het hoogste lied fluiten. Verder eksters en gaaien, boomklevers en -kruipers, meerkoeten, waterhoentjes, eenden, zelfs een ooievaar soms. Vaak met iets in de snavel, want het is lente: er wordt een nest gebouwd, of onderhouden. Of er zijn al weer jongen die gevoed worden.
Maar in mei trekken vooral de duiven mijn aandacht. Fladderend, koerend, overal zichtbaar.
De duif kun je zien als de vogel van de maand mei. Want zij staan voor meer dan hun eigenheid, hebben op sommige dagen een symbolische waarde.
Begin mei staan we stil bij oorlog en vrede. Op 4 mei is het de dag van Dodenherdenking met o.a. de plechtigheden bij het nationaal monument op de Dam in Amsterdam. Soms vliegt er een vlucht duiven over het plein juist tijdens de twee minuten stilte. En de dag erna, op 5 mei, vieren we Bevrijdingsdag. Beseffen we extra hoe kostbaar het is om vrij te kunnen zijn van discriminatie, overheersing, geweld en oorlog. Vrij om te doen en te laten, en je te uiten zoals je maar wilt. We staan stil bij de oorlogsjaren van toen. Wat betekent dat voor het hier en nu?
Een gedicht over vrede
Leo Vroman schreef ooit een gedicht over vrede. Aan het begin daarvan komt een enorme duif aanvliegen, niet te negeren. Met een boodschap die aankomt, binnenkomt, en ontroert.
“Komt een duif van honderd pond,
een olijfboom in zijn klauwen,
bij mijn oren met zijn mond
vol van koren zoete vrouwen,
vol van kirrende verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaalt ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen “ ……
Een duif met een olijftakje in de snavel wordt gezien als teken van de hoop op vrede en recht. Waar verhalen verteld worden over de oorlog en daarna, wordt die duif van groot gewicht.
Het olijftakje wordt een te planten olijfboom. Door wie en wat verloren is gegaan telkens weer present te stellen, in verhalen. Aan vrede bouwen vraagt om gedenken en vooruitzien.
In een bedreigde wereld bouwen aan toekomst, omdat het leven van mensen erom vraagt.
In een aantal levensbeschouwelijke tradities staat de duif ook symbool voor geestkracht en inspiratie. Wijst ons op hartstocht voor het leven. Het leven waarin het telkens weer goed en nodig is elkaar te vertellen hoe het er in onze levens aan toegaat. Levens van allemaal unieke mensen, enig in hun soort, met ieder hun eigen specifieke verhalen. Echt naar een ander luisteren, proberen elkaar te verstaan, ook dat is hard werken. En soms hartverwarmend.
Bij de Stilteruimte aan de Laan lees je in het raam een regel uit een oud Pinksterlied:
“maak zacht was is verhard, verwarm wat is verkild” Daar is geestkracht voor nodig.
Duiven in mei zijn wat mij betreft dus niet zomaar duiven, ze hebben wat te vertellen!
Marijke van de Pol, mei 2022.
