Vastelaovond en vastentijd
Opeens kan je dit woord weer horen vallen. Voor het eerst na een paar jaar wordt er in 2023 weer uitbundig vastelaovond, oftewel carnaval, gevierd. Vooral in het gebied ‘beneden de rivieren’ maar ook in andere delen van het land zie je er steeds meer van. In en rondom Amersfoort zijn verschillende verenigingen die van zich laten horen en zien. In optochten en feesten. Mensen verkleden zich, komen samen, en nemen het er nog eens goed van. Het zijn dagen van ‘los gaan’ en plezier maken, voordat de vastentijd aanbreekt.
Die omvat de 40 dagen (de zondagen niet meegerekend) op weg naar Pasen. Binnen een bepaalde christelijke traditie is dit een tijd van onthouding en bezinning. Ook andere religieuze tradities kennen zo’n periode in de gang door het jaar. De vastentijd leidt toe naar het Paasfeest. Dan wordt gevierd dat het leven sterker is dan alles wat doods en dood is. Niet voor niets speelt dit zich af in deze tijd van het jaar. We zien het ook in de natuur gebeuren: de dagen lengen, het zonlicht krijgt steeds meer kracht, de nieuwe lente komt, nieuw leven.
Met carnaval wordt door het zich verkleden, en door allerlei samen te doen, uitgedrukt dat in wezen ieder mens gelijk is. En dat mensen anderen nodig hebben om het goede leven te kunnen vieren. Willen zorg dragen voor elkaar en vrijgevigheid krijgt op ludieke wijze vorm.
Het gaat om verbinding zoeken, om elkaar het goede willen gunnen. Een rondje lopend in de Meandertuin viel me dit gedicht weer op.
Hoe
als je je
met zorgeloosheid
kon omringen
en dat dat
je ruimte
was
Bert Schierbeek
Het wordt toch weer lente
Misschien is dat bewust of onbewust ook iets waar mensen die uitbundig carnaval vieren en feesten naar op zoek zijn. Even ontsnappen aan alles wat voor mensen de ruimte om voluit te leven bedreigt. Juist als je weet hebt van bedreigingen en tekorten, zoeken naar vindplaatsen van hoop dat het anders kan. En anders zou moeten. Het wordt toch weer lente, ondanks alles wat het tegendeel beweert. Dat hoorde ik in het volgende gedicht dat ik langs het pad tegenkwam.
Landschap
Kijken
hoe het licht
wandelt
over het land
met de schaduw
aan de hand
hoe de ruimte
vorm krijgt
van zien
Jozef Deleu
Marijke van de Pol,
(geestelijk verzorger, vakgroep Zingeving & Ethiek)
